εὐλίϐανος

εὔλιθος

Εὐλιμένη
εὔ·λιθος, ος, ον [ῐ] formé de belles pierres, Orph. H. 58, 4 ; Jos. B.J. 5, 5, 6.
Étym. εὖ, λίθος.