εὐλύρας

εὔλυρος

εὐλυσία
εὔ·λυρος, ος, ον [ῠ] à la lyre mélodieuse, en parl. d’Apollon, Eur. fr. 480 ; des Muses, Ar. Ran. 229.
Étym. εὖ, λύρα.