εὐμαρότης

εὐμαρῶς

εὐμαχανία
εὐμαρῶς [ᾰ]
1 doucement, Plat. Criti. 113c ||
2 facilement, aisément, Plat. Leg. 706b ; Luc. Am. 53 ||
E Ion. -έως, Thgn. 463.
Étym. εὐμαρής.