εὐμεταχείριστος

εὐμετρία

εὔμετρος
εὐμετρία, ας (ἡ)
1 juste mesure, harmonie, proportion, Lgn fr. 3, 6 ||
2 mesure, modération, Arét. Cur. m. acut. 2, 3 ||
3 mesure ou quantité correcte, Naz. 3, 1336 a Migne (ion. -ίη).
Étym. εὔμετρος.