Εὔμολπος

εὐμορφία

εὔμορφος
εὐμορφία, ας (ἡ)
1 beauté de forme, Eur. Tr. 936 ; Plat. Conv. 218e, Leg. 716a ; fig. Eur. Cycl. 317 ||
2 forme régulière, heureuse proportion, Eschl. Pr. 495.
Étym. εὔμορφος.