εὐμήκης
Εὐμήκιοςεὐ·μήκης, ης,
ες :
1 d’une bonne longueur,
c. à d. grand ou gros, Xén. Eq. 5, 16 ; Plat. Parm. 127b ; Th. H.P. 9, 10, 1, etc. ||
2 fig. considérable, Eur.
I.A. 596
||
Cp. -έστερος, Arstt.
P.A. 4, 13,
11 ; sup. -έστατος, Str. 22 ||
E Dor. εὐμάκης [ᾱ] Thcr. Idyl. 14, 25.
Étym.
εὖ, μῆκος.