Εὐμηλίδης

εὔμηλος

Εὔμηλος
εὔ·μηλος, ος, ον, aux belles ou nombreuses brebis, Od. 15, 406 ; Hh. Ap. 54 ||
E Dor. εὔμαλος [ᾱ] Pd. O. 6, 100 ; Thcr. Idyl. 22, 157.
Étym. εὖ, μῆλον.