Εὐνόμιος

εὔνομος

Εὔνομος
εὔ·νομος, ος, ον :
1 régi par de bonnes lois, bien gouverné, Pd. I. 4, 24 ; N. 9, 29 ; Plat. Leg. 815b ||
2 qui observe les lois, Plat. Rsp. 462b ||
Sup. -ώτατος, Pd. O. 1, 37 ; Plat. Tim. 20a, 638b.
Étym. εὖ, νόμος.
εὔ·νομος, ος, ον, riche en pâturages, Eschl. fr. 203 ||
Sup. -ώτατος, Lgs 4, 4.
Étym. εὖ, νομός.