εὐνοῦχος

εὐνόως

εὖντα
εὐνόως, adv. avec bienveillance, Plut. Galb. 8, etc. ||
Sup. εὐνούστατα, DS. 19, 6 ||
E Par contr. εὔνως, M. Ant. 3, 11.
Étym. εὔνοος.