εὐοδμία

εὔοδμος

εὔοδος
εὔ·οδμος, ος, ον, qui a une odeur agréable, Pd. fr. 45, 14 ; Th. H.P. 9, 13, 3 ; Thcr. Idyl. 3, 23 ; 17, 29.
Étym. εὖ, ὀδμή.