εὐομολόγητος

εὐόμφαλον

εὐόνειρος
εὐ·όμφαλον, ου (τὸ) [ᾰ] c. εὔοσμον, la fleur à l’odeur suave, c. à d. la rose, chez les Arcadiens, Timach. (Ath. 682c).
Étym. εὖ, ὀμφαλός.