εὐοπλία

εὔοπλος

εὔοπτος
εὔ·οπλος, ος, ον, bien armé, Xén. Hell. 4, 2, 5 ; Hier. 11, 3 ; Ar. Ach. 592 ||
Cp. -ότερος, Arstt. H.A. 4, 11, 11 ; sup. -ότατος, Xén. Hell. 4, 2, 5.
Étym. εὖ, ὅπλον.