εὐοργησία

εὐόργητος

εὐοργήτως
εὐ·όργητος, ος, ον :
1 d’un bon caractère, modéré, indulgent, Hpc. Aër. 288 ; τινι, Eub. fr. 25 Kock, pour qqn ||
2 irascible, Plut. M. 413c ||
Cp. -ότερος, Gal. Art. p. 228, 40.
Étym. εὖ, ὀργάω.