εὐορνιθία

εὔορνις

εὐόροφος
εὔ·ορνις [ῐ] gén. -ιθος [ῑ] (ὁ, ἡ)
1 abondant en volatiles, Anth. 7, 424 ||
2 de bon augure, DH. 2, 73.
Étym. εὖ, ὄρνις.