εὐπαράδεκτος
εὐπαραίτητοςεὐ·παράδεκτος, ος,
ον :
1 pass. facile à admettre, admissible, croyable,
Pol. 10, 2,
11 ; Dysc. Pron. 114a ||
2 act. qui reçoit aisément, susceptible de,
gén. Phil.
1, 136 ||
Cp. -ότερος, Pol. l. c.
Étym.
εὖ, παραδέχομαι.