εὐπάτειρα

εὐπατέρεια

εὐπατόριον
εὐπατέρεια, ας () [πᾰ]
1 fille d’un père illustre, Il. 6, 292 ; Od. 22, 227 ; A. Rh. 1, 570 ; cf. Mosch. 2, 29 ; Anth. 9, 688 ||
2 qui appartient à un père illustre, Eur. Hipp. 68 ||
E Ion. -είη, Anth. l. c.
Étym. cf. εὐπάτωρ.