εὔπεπτος
εὐπέρατοςεὔ·πεπτος, ος,
ον :
1 facile à digérer,
Hpc. Acut.
385 ; Arstt.
Nic. 6, 7, 7
||
2 qui digère facilement,
Ath. méd. p. 227
Matthäi ; Ruf. p. 253 Matthäi ||
Cp. -ότερος, Arstt. Probl. 11, 8 ;
Ruf. l.
c.
Sup. -ότατος, Gal. 2, 188.
Étym.
εὖ, πέπτω.