εὔπιστος
εὐπίστωςεὔ·πιστος, ος,
ον :
I pass.
1 facile à croire,
croyable, Soph. Aj. 151 ||
2 fidèle, Xén. Cyr. 1, 2, 12 ; 2, 1, 24
||
II act. qui croit facilement, crédule, confiant,
Arstt. Rhet.
2, 12, 7 ; Mén.
(Stob. Fl.
3, 348) ||
Sup. -ότατος, Xén. ll. cc.
Étym.
εὖ, πιστός.