εὔπους

εὐπραγέω-ῶ

εὐπράγημα
εὐπραγέω-ῶ [ᾱ] être heureux, réussir, Thc. 2, 60 ; 6, 16 ; Xén. Ap. 27, etc.
Étym. εὐπραγής.