εὐπροσηγορία

εὐπροσήγορος

εὐπροσηγόρως
εὐ·προσήγορος, ος, ον, d’abord facile, affable, en parl. de pers. Eur. Hipp. 95 ; en parl. de choses (cœur, esprit, parole, etc.) Eur. Alc. 775, etc. ; Isocr. 6b ; Plut. M. 120a, etc. ||
Sup. -ώτατος, Jos. A.J. 19, 1.