εὐπρόσωπος
εὐπροσώπωςεὐ·πρόσωπος, ος,
ον :
1 au beau visage,
Ar. Pl.
976, etc. ;
Xén. Mem.
1, 3, 10 ; Plat. Charm. 154d ||
2 au visage riant,
Soph. Aj.
1009 ||
3 spécieux, Hdt. 7, 168 ; Eur. Ph. 1336 ; Dém. 277, 6 ; Arstt.
Pol. 2, 5,
11.
Étym.
εὖ, πρόσωπον.