εὔπτερος
εὐπτέρυγοςεὔ·πτερος, ος,
ον :
1 aux belles ailes, aux
belles plumes, Soph. O.R. 176 ; Eur. Ion 1200, 1023 ; Arstt.
H.A. 1, 1 ;
en parl. de flèches ou d’un carquois,
Opp. C.
1, 153 ; Bion
1, 82 ||
2 fig. de haut vol, fier, hautain, Ar. Nub. 800 ||
E Poét. ἐΰπτερος,
Anth. 9, 603 ;
Nonn. D.
16, 63 ; 18,
291.
Étym.
εὖ, πτερόν.