εὔρινος

εὔ·ρινος, ος, ον [ῑ] c. le préc. Soph. Aj. 8 ; El. N.A. 2, 15, etc.

εὔ·ρινος, ος, ον [ῑ] fait de bon cuir, Anth. 14, 55 ||

E Épq. ἐΰρρινος, A. Rh. 3, 1299.

Étym. εὖ, ῥινός.