εὐροίζητος

εὐροκλύδων

εὗρον
εὐρο·κλύδων, ωνος (ὁ) vent d’orage du nord-est, NT. Ap. 27, 14, dout. ||
E Sel. d’autres, εὐρυκλύδων, violent orage, ou Εὐρακύλων, l’Eurus-Aquilon.
Étym. Εὖρος, κλύδων ; ou Εὖρος, Aquilo.