Εὐρυάναξ

εὐρυάνασσα

Εὐρυϐατεύομαι
εὐρυ·άνασσα, ης (ἡ) [ᾰ] qui règne au loin, Call. Cer. 122.
Étym. fém. d’εὐρυάναξ.