εὐρυχώριον

εὐρύχωρος

εὐρύωψ
εὐρύ·χωρος, ος, ον [ῠ] au vaste emplacement, vaste, spacieux, DS. 19, 84 ||
Cp. -ότερος, Arstt. H.A. 10, 5.
Étym. εὐ. χώρα.