εὐρύπεδος

εὐρύπορος

εὐρυπρωκτία
εὐρύ·πορος, ος, ον [ῠ] au large passage, vaste, immense, chez les poètes épq. touj. en parl. de la mer (cf. εὐρυοδείη) Il. 15, 381 ; Od. 4, 432 ; 12, 2 ; Eschl. Pers. 108 ; Opp. C. 3, 176.
Étym. εὐ. πόρος.