Εὐσέϐιος

εὐσεϐῶς

εὔσειστος
εὐσεϐῶς, adv. pieusement, avec des sentiments de piété (religieuse ou filiale, etc.) Pd. O. 6, 79 ; Soph. O.R. 1431 ; Xén. Mem. 1, 3, 1 ; Plat. Leg. 821d, Ax. 372 ; Dém. 407, 8 ||
Cp. εὐσεϐέστερον, Xén. Mem. 4, 3, 16 ; sup. -έστατα, Isocr. 47b ||
E Ion. εὐσεϐέως, Pd. l. c.
Étym. εὐσεϐής.