εὐτελιστής

εὐτελῶς

Εὐτέρπη
εὐτελῶς, adv. avec peu de dépense, simplement, Xén. Conv. 4, 49 ; DH. Rhet. 10, 7 ||
Cp. εὐτελέστερον, Xén. Cyr. 8, 3, 46, etc.
Sup. -έστατα, Isocr. 476 ; Hdn 2, 11, 1.
Étym. εὐτελής.