εὐθάλασσος

εὐθάλεια

εὐθαλέω-ῶ
εὐ·θάλεια, ας (ἡ) [θᾰ] belle végétation, floraison, fig. Archyt. (Stob. Fl. 1, 40).
Étym. εὐθαλής.