εὐτυχῶς [
ῠ]
adv. heureusement,
Pd. N. 7, 90 ; Eschl. Pers. 325 ; Soph. Ant. 701 ; Xén. Mem. 1, 4, 8, etc. ||
Cp. εὐτυχέστερον, Eur.
Her. 247 ;
Plat. Leg.
171b,
Euthyd. 280a.
Sup. -έστατα, Hdt. 7, 6 ; Plat. Epin. 986c ||
E Ion. εὐτυχέως, Hdt. 3, 39.
Étym.
εὐτυχής.