εὐξυλοεργός

εὔξυλος

εὐξύμϐλητος
εὔ·ξυλος, ος, ον [ῠ]
1 dont le bois est bon, Th. H.P. 4, 4, 6 ||
2 riche en bois, App. Hann. 58.
Étym. εὖ, ξύλον.