ἐξαίρεσις

ἐξαιρετέος

ἐξαιρετός
ἐξαιρετέος, α, ον :
1 qu’il faut écarter de, ἐκ et le gén. Xén. Cyr. 2, 2, 23 ||
2 qu’il faut abolir, Plat. Leg. 942c ||
3 qu’il faut choisir, Xén. Cyr. 4, 5, 52.
Étym. vb. d’ἐξαιρέω.