ἐξάκεσις

ἐξακεστήριος

ἐξακέω
ἐξακεστήριος, ος, ον [ᾰ]
1 qui guérit, DH. 10, 2 ||
2 expiatoire, DH. 5, 54.
Étym. ἐξακέομαι.