ἐξαλείφω

ἐξάλειψις

ἐξαλέομαι
ἐξάλειψις, εως (ἡ) [ᾰ] action d’effacer, de détruire, Spt. Mich. 7, 11 ; Ezech. 9, 6.
Étym. ἐξαλείφω.