ἔξαλσις

ἐξαλύσκω

ἐξαλύω
ἐξ·αλύσκω (f. -ύξω, ao. ἐξήλυξα) échapper à, acc. Eur. El. 219, etc. ; gén. Opp. H. 3, 104 ; abs. Eschl. Eum. 111 ; Eur. Hec. 1194.