ἐξελκύω

ἐξ·ελκύω (f. -ύσω, ao. ἐξείλκυσα, d’où opt. ἐξελκύσειεν, Plat. Rsp. 515e ; inf. ἐξελκύσαι, Ar. Pax 294, 315, 506 ; ao. pass. sbj. 3 sg. ἐξελκυσθῇ, Hdt. 2, 70 ; part. ἐξελκυσθείς, Arstt. Pol. 5, 10, 13) c. le suiv.