ἐξευτελισμός

ἐξευτελιστής

ἐξευτονέω-ῶ
ἐξευτελιστής, οῦ (ὁ) qui dédaigne, Philod. π. κακ. 24, 6 Sauppe.
Étym. ἐξευτελίζω.