ἐξομϐρίζω

ἐξομήρευσις

ἐξομηρεύω
ἐξομήρευσις, εως (ἡ) action de s’assurer par des otages la fidélité de qqn, Plut. Rom. 29, Cam. 39.
Étym. ἐξομηρεύω.