γαιηφάγος

γαιοδάτης

γαιομέτρης
γαιο·δάτης, ου (ὁ) [ᾰ] qui partage les terres, Call. fr. 158 (correct. p. γαιοδότης, qui donne des terres).
Étym. γαῖα, δαίω.