γαλόως, att.
γάλως (
ἡ)
[
ᾰ] belle-sœur, sœur du mari
(
correspond à δαήρ, beau-frère) ||
E Dans Hom. seul. dat. sg. γαλόῳ, Il. 3, 122 ; plur. nom.
γαλόῳ, Il.
22, 473 ; gén.
γαλόων, Il.
6, 378, 383 ; 24,
769.
Étym.
Cf. lat. glōs ;
l’α introduit en grec par résonance du
λ.