γελασείω

γελάσιμος

γελασῖνος
γελάσιμος, ος, ον [ᾰῐ] risible, ridicule, Luc. Somn. 5 ; Stratt. (Phryn. gr. 226 ; sel. Phryn. forme non attique).
Étym. γελάω.