γεννητός

γεννήτωρ

γεννητῶς
γεννήτωρ, ορος (ὁ) père, Eschl. Suppl. 206 ; Eur. Hipp. 683 ; Plat. Leg. 878a ; au plur. parents, ibid. 869a.
Étym. γεννάω.