γέντα

γεντιανή

γεντιάς
γεντιανή, ῆς (ἡ) gentiane, plante, Diosc. 3, 3 ||
E [ᾱ] Damocr. (Gal. 13, 789, 894, 900, 926), mais [ᾰ] ibid. 902.