γεραιόφλοιος

γεραιόφρων

γεραιραί
γεραιό·φρων, ονος (ὁ, ἡ) qui a l’esprit d’un vieillard, c. à d. avisé, prudent, Eschl. Suppl. 361, conj. ; cf. παλαιόφρων.
Étym. γεραιός, φρήν.