Γεράνδας

γεράνδρυον

Γεράνεια
γεράν·δρυον, ου (τὸ) vieux tronc d’arbre, Th. H.P. 2, 7, 2, etc. ; A. Rh. 1, 1118 ; Plut. M. 796a ; fig. vieille femme décrépite, Aristén. 2, 1 ||
E [ῠ] Anth. 6, 253 ; 9, 233 ; [ῡ par nécessité prosod.] A. Rh. l. c.
Étym. γεραιός, δρῦς.