γεωμορέω-ῶ

γεωμορία

γεωμορικός
γεωμορία, ας (ἡ)
1 portion de terre, Opp. C. 4, 430 ; Nic. Al. 10 ||
2 culture de la terre, Alciphr. 1, 4, etc. ; d’où moisson, Anth. 6, 258 ||
E Ion. ίη, Opp. Nic. ll. cc.
Étym. γεωμόρος.