γλυκύστρυφνος

γλυκύτης

γλυκυφαγία
γλυκύτης, ητος () [ῠῠ] douceur :
1 au propre, saveur douce (d’un fruit, d’une boisson, etc.) Hdt. 4, 177 ; Th. C.P. 6, 9, 4 ; 6, 15, 4 ; DS. 4, 84 ; etc. ||
2 fig. charme, agrément, Arstt. Pol. 3, 6, 5 ; en parl. du style, DH. Comp. 11 ; en parl. de pers. Plut. M. 67b.
Étym. γλυκύς.