γλωσσοκομεῖον

γλωσσόκομον

γλωσσομανία
γλωσσό·κομον, ου (τὸ)
1 étui pour les languettes de flûte, Héron 228, 255 ||
2 p. ext. boîte, coffre, en gén. Timocl. (Poll. 10, 154) ; Spt. Par. 2, 24, 8 et 11 ; NT. Joh. 12, 6 ; 13, 29 ; Lgn 44, 5 (att. γλωττό-) ; Jos. A.J. 6, 1, 2 ; etc. ; particul. cercueil, Aqu. Gen. 50, 26.
Étym. γλῶσσα, κομέω.