γυιοϐόρος

γυιοδάμης

γυιόκολλος
*γυιο·δάμης, dor. -ας (ὁ) [ᾰᾱ] celui qui dompte ou assouplit les membres (pour la lutte), Pd. I. 4, 66.
Étym. γ. δάμνημι.